در باره سریال سوپرانوز

سریالی بسیار جذاب و دیدنی، از آن دسته سریال هایی که حتما باید دید. فیلم سرشار از مفاهیم روانشناختی، تاریخی، اجتماعی است که به واسطه ­ی نشان دادن زندگی یک تبهکار ایتالیایی آمریکایی این مسائل را بسط و گسترش می­دهد.

روانکاوی

شاید یکی از مهم ترین و غنی ترین مضامین این فیلم، مسئله روانکاوی شخصیت اول، تونی سوپرانو، است. این تبهکار سنتی ایتالیایی که روانکاوی را عار می داند، چرا که در فرهنگ مافیا روانکاوی برای آدم های خول وضع و دیوانه است، درگیر جلسات روانکاوی می شود و در طول سریال به ریشه های ناخودآگاه رفتار خود، مشکلات و بدبختی های خود پی می برد. روانکاوی در یکی دو دهه ی اخیر در بسیاری از فیلم ها و سریال ها حضور داشته است. نمونه ی خیلی بارز آن in treatment یا سریال ”در فرایند درمان“ است که کلا موضوع روانکاوی است. اما این که یک سریال تلویزیونی تا چه حد بتواند به عمق روانکاوی شخصیت هایش نزدیک شود همیشه جای سوال دارد. چیزی که سریال سوپرانوز توانسته به خوبی از عهده آن برآید. تمام شخصیت های اصلی داستان، به نحوی درگیر مشکلات عاطفی و درونی خود هستند اما در عین حال در بیرون و در جمع های مردانه ی خود آن را پنهان می کنند. فیلم به خوبی توانسته نسل های متفاوتی از ایتالیایی آمریکایی های مقیم نیوجرسی را کنار هم بگذارد: پدر و عموی تونی، خود تونی، و فرزندان تونی. ما شاهد هستیم که چطور این سه نسل با جامعه ی آمریکا درگیر اند و دغدغه هایشان چیست و چگونه زندگی می کنند. تمایز تلخ میان این دو نسل را می توان با کنار هم قرار دادن مدو دختر تونی سوپرانو که داوطلبانه به مهاجران، سیاهان و دیگر اقلیت ها کمک می کند، و گنگ مافیا که یکی از اعضایشان را به خاطر همجنس گرا بودن می کشند و برای همه حس ننگ به همراه آورده، به خوبی حس کرد. شاید بتوان ادعا کرد که پرداخت شخصیت ها و رشد و نمو پیدا کردنشان در طول سریال از درخشنده ترین نکات این اثر هنری است.

تاریخ آمریکا و مهاجران

از دیگر نکات اجتماعی که فیلم به خوبی آن را زیر ذره بین قرار داده، مسئله مهاجران ایتالیایی به آمریکا است. نویسندگان سریال به طور ضمنی در بسیاری از قسمت ها ریشه ی فساد و تبهکاری خانواده های مهاجر ایتالیایی را به این مسئله ربط می دهند که ایتالیایی ها در آمریکا به حاشیه رانده شده اند و همین به حاشیه رانده شدن موجب می شود که این قشر برای بقاء خود دست به تولید فرهنگ و محیط بزند که از هنجارهای معمول جامعه تمایز بسیاری دارد. این افراد برای بقا در جامعه آمریکا، جامعه ای که اینچنین وحشی و ظالمانه تهی دستان را زیر نظام سرمایه خرد می­کند، مجبور بودند نان شب را از کف خیابان و عمدتا با باج­گیری از تجار و مغازه دارها به دست آورند. این مسئله باج گیری از مهم ترین تم های خانواده های تبهکار ایتالیایی است. در واقع اگر به درستی نگاه کنیم می بینیم که مالیاتی که باید دولت از این تجارت ها دریافت می کرد و برای تهی دستان و مردم دیگر هزینه می کرد، توسط گروهایی به زور از تجار گرفته می شود. دولت آمریکا همیشه دعوی ”بازار آزاد“ را داشته است و به واسطه ای این ایدئولوژی خطرناک هیچ امکانات رفاهی ای را برای مردم فراهم نکرده و هنوز هم نمی کند. مشکلاتی از قبیل بیمه پزشکی، مشکلی که هم اکنون هم دامن کشور ثروتمندی چون آمریکا را گرفته است، از همان دوران در جامعه آمریکا وجود داشته است و همچنان وجود دارد.

سوپرانوز چیزی شبیه زندگی

یکی از تلاش های اغلب کارگردانان این است که سعی کنند در فیلم همه چیز عادی و قابل باور به نظر آید. از این منظر فیلم سوپرانوز از موفق ترین ها است. روایت به گونه ای نیست که طرح یک اتفاق به صورت یک نطفه کوچک در فیلم پرورانده شود و در نهایت نقطه ی اوج لحظه ی تولد اتفاق باشد. فراز و فرودهای فیلم های آبکی کاملا مشخص است اما در این فیلم فراز و فرودها کاملا مانند یک زندگی واقعی است. گاهی از قبل مشخص است که اتفاق بدی قرار است رخ دهد و گاهی چنان ناگهانی است که شبیه به زندگی است. مجادله های میان زوجین، دعوای دوستان در سر کار، رابطه ی عاطفی رئیس و مرئوس همه و همه به نحو چشم گیری در سریال نشان داده می شوند. و از آنجا که همه چیز همانند زندگی ممکن است خیلی عادی پیش رود یا ممکن است ناگهان همه چیز بهم بریزد، بیننده در یک ترس و تشویش نامحسوس قرار می گیرد.