تجربیات ساده ی من

چند روز پیش یکی از همکارانم گفت پسرش دبیرستانی‌اش هفته ی آینده در یکی از جشنواره‌های تئائر مدارس یکی از بازیگران تئاتر است و از من دعوت کرد که این تئاتر را ببینم. اولش پیش خودم گفتم خب قطعا تئاتر سطح پایین و بی کیفیتی است دیگر چون بچه های مدرسه ای مگه چه کار خاصی می توانند بکنند. اما از طرفی هیچ برخوردی هم با نوجوانان انگلیسی نداشتم و اصلا از نظام آموزشی انگلستان خبر نداشتم و بدم نمی‌آمد که قبل و بعد نمایش بتوانم کمی با آن‌ها صحبت کنم. به هر حال دعوت را پذیرفتم و به همراه زازا چند روز پیش به دیدن این تئاتر رفتیم. اول که وارد سالن نمایش شدیم کمی تعجب کردم چون امکانات سالن شبیه به چیزی بود که در تئاتر شهر دیده بودم. هنگامی هم که چند دقیقه از نمایش گذشت دیگر واقعا عجیب بود. نوجوان‌های 14 ، 15 ساله به خوبی نقش بازی می کردند و معلوم بود که ساعت ها روی همه چیز وقت گذاشته شده است از طرح و متن گرفته تا بازیگران همه و همه ساعت‌ها زمان برده بودند تا به یک تئاتر یک ساعت و نیمه تبدیل شوند. دو گروه دبیرستانی دو نمایش اجرا کردند که هر کدام کارگردان خود را داشتند. کارگردانانی که مشخص بود سالهاست