تجربیات ساده ی من

در تمام کارتون‌ها و فیلم‌هایی که بشر را در آینده ی خیلی دور تصویر می کنند، معمولا زمین نابود شده و انسان توانسته است فضای بیکران را فتح کند. آن‌ها می‌توانند با سرعت نور حرکت کند و از انرژی‌های پنهان کیهان را مهار کنند و به نفع خود از آن بهره برداری کنند. اما بر خلاف این همه انرژی و منابع مختلف که می‌توانند فراهم کننده‌ی یک زندگی صلح آمیز و عادلانه باشند، هنوز بشر مشغول جنگ است. هنوز دعوا بر سر منابع بیشتر و بیشتر است (فیلم آواتار و تلاش شرکت های بزرگ برای دسترسی به منابع قمر یا سیاره ای دیگر). حتی در بعضی از این فیلم ها تمام قدرت و تکنولوژی صرف درست کردن اسلحه‌ای وحشتناک می‌شود که از انرژی یک ستاره‌ی بزرگ استفاده کند تا سیاره رغیب را نابود کند. این مسئله نشان می دهد که جامعه به طور پیشفرض و به درست پیشرفت تکلنولوژی را به معنای ساختن اسلحه های قوی‌تر و مخرب تر می‌بیند نه زندگی راحت‌تر و عادلانه تر. خام‌باورانی که فکر می کنند با پیشرفت تکنولوژی مشکلات بشر حل خواهد شد باید بدانند که تخم جنگ و بدبختی در  نظام فعلی نهفته است و پیشرفت این نظام نمی‌تواند گیاه دیگری از این بذر حاصل آ