چگال و ملایم

در انگلستان ــ تنها جایی که من تجربه‌ی زندگی در غرب را تجربه کردم ــ همه چیز ملایم است، هیچ‌چیز توی ذوق تو نمی‌زند،هیچ چیز شدت و حدت ندارد. از رفتار انسان‌ها و مزه‌ی خوراکی‌ها گرفته تا رفتار دولت ملت در برابر مردم. اما در ایران همه‌چیز چگال و بهم فشرده است، همه چیز به هم‌گره خورده است، اما این چگال بودگی در هر دو سر طیف قرار دارد. به این معنا زشتی‌ها و ظلم‌های فقط شدت و حدت ندارند بلکه لذت‌ها و خوشی‌ها هم بالطبع آن شدید و عمیق اند. برای همین مواد مخدر شیمیایی  در غرب این همه طرفدار دارد چرا که به واسطه ی آن ها زندگی چگال‌تر می شود. با به همین دلیل تریاک در ایران خیلی محبوب‌تر است تا غرب چرا که تریاک همه‌چیز را ملایم و  سرخوش می‌کند . زندگی پر تنش در ایران، فشارهای شدید اجتماعی و سیاسی، با تریاک تبدیل به امری ملایم و قابل تحمل می‌شود. تریاک می‌تواند باری را که مدت‌ها بر دوش می‌کشی برای مدتی زمین بگذارد. اما قرص های آمفیتامین بار بر دوشت می‌گذارد مردمک چشمت را گشاد می‌کند تا بتوانی بیشتر و عمیق‌تر ببینی. غلظت رنگی را بالا می رود تا بتوانی همه چیز را چگال‌تر ببینی.

در ایران وقتی دوستی نزدیک با کسی داری، همه‌ی زندگی‌تان به‌هم گره می‌خورد، روابط‌تان آنچنان گره خورده و چگال می‌شود که جدایی با سختی و درد همراه است. اما اینجا به ندرت چنین دوستی‌ای در می‌گیرد، اما به همان‌اندازه هم جدایی بدون درد است. 

طبیعت هم گویی با امور اجتماعی هم راه می شود؛ چرا که طعم همه چیز در انگلستان ملایم است، میوه‌ها، سبزیجات، همه و همه ملایم اند. فارغ از حس‌های سطحی نوستالژی‌وار که ایرانی‌ها همیشه به دنبال آن اند، به لحاظ عینی هم می‌توان نشان داد بوی زیادی از میوه‌ها و سبزی‌ها بلند نمی‌شود، وقتی سالاد شیرازی درست می‌کنی همه متوجه نمی‌شوند که تو سالاد درست کرده ای بوی در خانه نمی‌پیچد اما در تهران به محض گرفتنن پوست خیار مادرت که در اتاق خواب است و دعوای سختی با تو کرده متوجه می‌شود که داری سالاد درست می‌کنی.

هیچ کدام نه ایران و نه انگلستان بر دیگر برتری و مزیت ندارد این نوعی انتخاب است: یا دوست داری یک لذت شدید را به همراه درد وابسته‌ی آن متحمل شوی یا می خواهی خود را از لذت شدید، حس شدید دور کنی تا ضربات وارده سنگین نباشد.